En toen was het zover…
Eindelijk was de dag van de uitzending van mijn eerste tv moment daar. Ik was er helemaal klaar voor. Ik zou met mijn vriend naar mijn zus gaan om te kijken, samen met mijn nicht, neef en moeder. Ik had heerlijk eten geregeld, een fles bubbels en er was taart.
We gingen ruim op tijd weg. Maar reden een hele grote file in… met een verwachtte vertraagtijd van 45 minuten.
Na 20 minuten schuifelen op de snelweg konden we een afslag nemen om via de provinciale wegen verder te rijden. Dan zouden we nog precies om 17.00 aan kunnen komen. Helaas waren we niet de enigen die de afslag namen en er was ook een weg afgesloten. Het was dus ‘gezellig’ druk op de provinciewegen en uiteindelijk reden we om 17.10 de straat van mijn zus in. Ik spurtte het huis in waar ik zonder mijn familie te begroeten neerplofte op een stoel voor de tv. Ik had mijn aankondiging gemist, maar ik had nog tijd voordat mijn item zou komen, want de redactrice had gezegd dat het pas na 17.30 was ingepland.
Terwijl ik met mijn zus zat te overleggen of ik aarbei- of appeltaart wilde, hoorde ik ineens presentatrice Froukje de Both iets zeggen over solliciteren. En toen was mijn item ineens daar.
Het werd een paar minuten doodstil in de kamer terwijl we naar mij keken en luisterden. Ik vond het er goed uitzien, maar ik raakte een beetje in de war. Het begin was heel anders dan het script en ik miste bepaalde onderdelen die we hadden opgenomen. De volgorde was veranderd waardoor ik mijn eigen verhaal niet meer begreep! En het ging zo snel! Voor ik het wist was het voorbij. Ik moest even schakelen want was het nou een logisch verhaal geworden of niet?
Was het goed genoeg of niet?
Mijn familie was enthousiast en ik kreeg een spontaan applaus en gejuich na afloop. Appjes stroomden binnen met allemaal leuke en lieve complimenten.
We besloten weer even terug te gaan naar het begin van de uitzending om alles nog een keer te kijken zodat ik wat meer tijd had om bij te komen en te horen wat ik allemaal had gezegd. Bij de tweede keer kijken kwam voor mij de ontspanning. Jammer van al die momenten die ik er graag in had gehad, maar het totaalbeeld zag er goed uit, ik kwam goed over en ik vond mezelf er ook mooi uitzien. Het was een leuk verhaal geworden en het was goed zo.
Het werd verder een vrolijke avond, waarin we de fles bubbels open trokken en lekker hebben gegeten. En waarin ik genoot van alle leuke berichten die ik kreeg van mensen die naar mijn item hadden gekeken. Ik voelde me alsof ik jarig was!
De volgende dag belde de redactrice van het programma belde mij nog even (hoe attent!) om te horen wat ik ervan vond. Ze zei dat er zoveel materiaal was opgenomen, dat ze hadden moeten schrappen in het verhaal om binnen de beschikbare minuten te blijven.
Het was fijn om zo met dat telefoongesprek het af te ronden. Ik bedankte haar voor de prettige samenwerking, want dankzij haar enthousiasme tijdens het eerste telefoongesprek op 02 maart, ging ik overstag en ben ik dit avontuur aangegaan. Ik ging nog even langs bij de Mart Visser conceptstore en zo was het helemaal rond. Ik geniet nog steeds van al die fijne en mooie complimenten die ik heb gekregen van iedereen, dank daarvoor!
Ik ben blij dat ik ja heb gezegd, voel me dankbaar dat ik met zulke leuke mensen heb kunnen werken en ben trots op mezelf dat ik deze mega stretch van mijn comfortzone zo ‘ontspannen’ heb kunnen ervaren.
Wil je het item bekijken? Na 11.30 minuten in het programma start de aankondiging van mijn item: Dit is de link naar het programma (je moet misschien nog even een account op RTLXL aanmaken)
