‘Judith, zo kan het echt niet langer meer, je moet nu meer hulp inschakelen’.
Het zijn deze woorden van mijn haptonoom die me definitief over het randje duwen, richting de afgrond. De afgrond die ik het afgelopen jaar zo hardnekkig heb geprobeerd te vermijden.
Ik voelde wel dat het niet langer meer ging, maar ik wist me nog net overeind te houden. Deze woorden gaven me het laatste zetje.
Ineens raakte ik in een vrije val. Ik vloog door angst, door paniek, naar hartstochtelijke huilbuien, naar eenzaamheid, verlatenheid, naar de vraag over de zin van het leven.
Ik ben 48, en sinds twee maanden ben ik in een proces gelanceerd dat ‘de overgang’ heet. Ik heb mijn hele leven al last van mijn cyclus, maar ik heb nooit kunnen vermoeden dat ik zo vlak voor het einde nog een ‘grande finale’ zou beleven.
Ik ben zo’n vrouw die al meer dan 25 jaar aan zichzelf werkt, al heel wat processen heeft doorgemaakt en ook ten aanzien van mijn cyclus alles heeft geprobeerd wat mogelijk is om het beter te krijgen. Dat ik nu op deze leeftijd hierin terecht ben gekomen, had ik niet voorzien. Ik voelde wel dat ik het zwaarder had nu mijn cyclus korter werd. Maar ik had het moment dat mijn systeem schreeuwde om een andere koers, niet zien aankomen.
Na de eerste schok volgde mijn weg naar een hormoon-voedingsdeskundige en naar een vrouwenkliniek, die gespecialiseerd is in alles wat met de cyclus te maken heeft. Daar werd mijn hele systeem bloot gelegd op het gebied van hormonen. Een confronterend beeld.
Er kwam een nieuw voedingspatroon en een plan voor de korte en lange termijn. Een kans om mijn systeem opnieuw te ‘organiseren’. Zowel fysiek als op andere vlakken.
Ik ben me gaan verdiepen in het fenomeen ‘overgang’ en ontdekte dat -in tegenstelling tot hoe er in onze maatschappij over gedacht wordt- het niet een proces van ‘minder’ worden is, maar juist een fase van wedergeboorte. Een definitief afschudden van alle ballast die je tot nu toe nog hebt meegedragen, maar die je niet langer meer dient. Het toelaten van een nieuw zelfbeeld, dat gebouwd is op een stevige fundering van wijsheid en standvastigheid. Het bereiken van een hoger bewustzijn, dat niet meer geënt is op ideeën van anderen of de maatschappij, maar dat zijn oorsprong vindt in jezelf.
Een nieuwe visie op schoonheid, die niet meer afhangt van jong en strak, maar van doorleefde lessen, opgedane wijsheid, liefde ontvangen en geven. Een sterkere balans tussen het mannelijke en vrouwelijke element in jezelf. En van grijze haren die jouw goddelijke licht weerspiegelen als de zon erop schijnt.
Doordat ik ineens zelf in dit proces terecht kwam, ontdekte ik dat er (veel te) weinig over dit onderwerp wordt gepraat, terwijl alle vrouwen hier doorheen gaan! De een heftiger dan de ander. Door mijn proces te delen, kreeg ik ineens te horen van vrouwen uit mijn omgeving dat zij hetzelfde mee hadden gemaakt. Of dat ze er middenin zaten.
Ik vraag me af waarom er nog langer een ‘taboe’ of een negatief label op dit proces geplakt moet worden.
Het is geen fase waar negatief of lacherig over gedaan hoeft te worden. Het is een ingrijpend proces dat kansen biedt er mooier en sterker door te worden. En dus heb ik besloten hierover te delen. Omdat ik het belangrijk vindt dat we hier anders naar gaan kijken en mee omgaan.
Ik doe het deze zomer rustiger aan. Ik ben bezig met het leggen van een nieuw fundament in mezelf. Ik laat alle overbodige ballast los. Ik verwelkom een nieuwe manier van leven, waarin meer ruimte is voor rust, plezier, flow. Ik zie dat er een nieuw pad voor mijn business wordt gelegd, nu ik zelf door deze fase heenga.
En soms voel ik al een nieuwe vrouw die straalt als nooit tevoren, die heel stevig staat en haar waarde nog meer kent. Die bruist van energie en creativiteit. En die door de nu opgedane wijsheid op een nog dieper niveau haar vak kan uitoefenen. Nog even geduld….